در زمان سلسله صفوی، قهوه در ایران جایگاه خود را در میان نوشیدنیهای روزانه مصرفی مردم، پیدا کرد. در سال ۱۶۶۴ میلادی کاشف الدین، داروساز مشهور در دوره صفویه، رسالهای در مورد فواید و مضرات قهوه نوشت. رساله او در خصوص فواید و مضرات قهوه، باعث ایجاد علاقه در شاه عباس برای استفاده از قهوه شد و این آغازی خوب برای گسترش قهوه در ایران بود.
پیش از این، سرو و نوشیدن قهوه در ایران در بین عموم مردم، رواج نداشت و قهوه نوشیدنی مخصوص بارگاههای سلطنتی و افراد حاکم بود. بنابراین، در کاخها فضایی به نام قهوه خانه برای نوشیدن قهوه توسط سلسله صفوی و قاجار ایجاد شده بود و این چنین برای اولین بار مکانی برای سرو قهوه در ایران شکل گرفت. این مکانها توسط افرادی به نام “قهوه چی” یا “قهوه باشی” اداره می شدند.
با گذشت زمان، قهوه خانهها در ایران به خارج از محدوده کاخ، جایی که مرفهین و اشراف حضور داشتند انتقال پیدا کرد. با انتقال قهوه خانهها به خارج از محدوه کاخ، نوشیدن قهوه در ایران، در بین مردم عادی نیز رواج پیدا کرد.
قهوه در ایران قبل از چای
قهوه برای اولین بار و قبل از چای در ایران شناخته و مصرف شد. در آن زمان، ایرانیان در سفرهای زیارتی خود به سایر اماکن مذهبی کشورهای مسلمان، با قهوه آشنا شدند و آن را با خود به ایران آوردند.
با توجه به فاصله زیاد بین کشورهای تولید کننده قهوه با ایران، حمل و نقل قهوه به ایران مشکلات زیادی داشت. از طرف دیگر، کشور ایران به دلیل قرار داشتن در نزدیکی كشت كنندگان عمده چای دنیا مانند چین و وجود جاده ابریشم در ایران که امکان حمل و نقل چای را در ایران نسبت به قهوه آسانتر می کرد باعث شد تا نوشیدن چای در بین مردم رواج پیدا کند.
رواج قهوه خانه ها در ایران
همانطور که اشاره شد، قهوه خانهها در کاخها و بارگاههای سلطنتی صفوی و قاجار وجود داشت و طیف وسیعی از نوشیدنی ها از جمله قهوه در این مکانها سرو میشد. اولین قهوه خانههای ایران در زمان شاه طهماسب در قزوین و به مرور زمان در نقش جهان اصفهان شروع به فعالیت کرد.
جهت آشنایی با تاریخچه پیدایش قهوه در دنیا مقاله “با تاریخچه قهوه دومین نوشیدنی پرطرفدار جهان آشنا شوید” را مطالعه نمائید.
حدود ۱۰۰۰ سال قبل، ابن سینا دانشمند و فیلسوف مشهور ایرانی، به طور کامل درباره قهوه در كتاب خود نوشته است. او به جای قهوه از کلمه “Buno” استفاده کرد، زیرا در آن دوره قهوه به این نام شناخته میشد. در اتیوپی هم اکنون از کلمه Buno استفاده می شود. ابن سینا، از قهوه برای تحریک و معالجه بیماران مبتلا به افسردگی استفاده می کرد.
تاریخچه قهوه در ایران
در زمان سلسله صفوی، قهوه در ایران جایگاه خود را در میان نوشیدنیهای روزانه مصرفی مردم، پیدا کرد. در سال ۱۶۶۴ میلادی کاشف الدین، داروساز مشهور در دوره صفویه، رسالهای در مورد فواید و مضرات قهوه نوشت. رساله او در خصوص فواید و مضرات قهوه، باعث ایجاد علاقه در شاه عباس برای استفاده از قهوه شد و این آغازی خوب برای گسترش قهوه در ایران بود.
پیش از این، سرو و نوشیدن قهوه در ایران در بین عموم مردم، رواج نداشت و قهوه نوشیدنی مخصوص بارگاههای سلطنتی و افراد حاکم بود. بنابراین، در کاخها فضایی به نام قهوه خانه برای نوشیدن قهوه توسط سلسله صفوی و قاجار ایجاد شده بود و این چنین برای اولین بار مکانی برای سرو قهوه در ایران شکل گرفت. این مکانها توسط افرادی به نام “قهوه چی” یا “قهوه باشی” اداره می شدند.
با گذشت زمان، قهوه خانهها در ایران به خارج از محدوده کاخ، جایی که مرفهین و اشراف حضور داشتند انتقال پیدا کرد. با انتقال قهوه خانهها به خارج از محدوه کاخ، نوشیدن قهوه در ایران، در بین مردم عادی نیز رواج پیدا کرد.
قهوه در ایران قبل از چای
قهوه برای اولین بار و قبل از چای در ایران شناخته و مصرف شد. در آن زمان، ایرانیان در سفرهای زیارتی خود به سایر اماکن مذهبی کشورهای مسلمان، با قهوه آشنا شدند و آن را با خود به ایران آوردند.
با توجه به فاصله زیاد بین کشورهای تولید کننده قهوه با ایران، حمل و نقل قهوه به ایران مشکلات زیادی داشت. از طرف دیگر، کشور ایران به دلیل قرار داشتن در نزدیکی كشت كنندگان عمده چای دنیا مانند چین و وجود جاده ابریشم در ایران که امکان حمل و نقل چای را در ایران نسبت به قهوه آسانتر می کرد باعث شد تا نوشیدن چای در بین مردم رواج پیدا کند.
رواج قهوه خانه ها در ایران
همانطور که اشاره شد، قهوه خانهها در کاخها و بارگاههای سلطنتی صفوی و قاجار وجود داشت و طیف وسیعی از نوشیدنی ها از جمله قهوه در این مکانها سرو میشد. اولین قهوه خانههای ایران در زمان شاه طهماسب در قزوین و به مرور زمان در نقش جهان اصفهان شروع به فعالیت کرد.
جهت آشنایی با تاریخچه پیدایش قهوه در دنیا مقاله “با تاریخچه قهوه دومین نوشیدنی پرطرفدار جهان آشنا شوید” را مطالعه نمائید.
حدود ۱۰۰۰ سال قبل، ابن سینا دانشمند و فیلسوف مشهور ایرانی، به طور کامل درباره قهوه در كتاب خود نوشته است. او به جای قهوه از کلمه “Buno” استفاده کرد، زیرا در آن دوره قهوه به این نام شناخته میشد. در اتیوپی هم اکنون از کلمه Buno استفاده می شود. ابن سینا، از قهوه برای تحریک و معالجه بیماران مبتلا به افسردگی استفاده می کرد.